اگرچه سیلیسیم به عنوان عنصری ضروری برای بسیاری از گیاهان شناخته شده نیست؛ به جز در گیاهان تیره گندمیان (Poaceae = Geraminae) و سیپراسه یا جگن ها (Cyperaceae) که جزو عناصر ضروری برای گیاهان این دو تیره می باشد؛ ولی تأثیر آن در رشد و عملکرد گیاه به اثبات رسیده است.
سیلیسیم در محلول خاک، عمدتاً به شکل اسید مونو سیلیسیک وجود دارد که با همین شکل و گاهی به صورت آنیون Si توسط ریشه گیاهان جذب می گردد. جذب این عنصر به دو صورت فعال و غیرفعال صورت می گیرد. توزیع سیلیسیم در اندام های هوایی مانند شاخ و برگ ها، توسط میزان تعرق اندام ها تعیین می گردد.
سیلیسیم در دیواره های سلولی لایه اپیدرم گیاه ته نشین شده و لایه های محکمی ایجاد می کند که گیاه را در برابر از دست دادن آب توسط تعرق کوتیکولی و همچنین در برابر بیماری های قارچی محافظت می نماید.
سیلیسیم همچنین در دیواره سلول های آوند چوبی گیاهان نیز ته نشین شده و سبب استحکام آوندی گیاهان می گردد.
سیلیسیم با ته نشین شدن در دیواره های سلولی گیاهان سبب جلوگیری از پژمرده شدن گیاهان در ساعات گرم روز و کاهش زاویه بین برگ ها و ساقه ها شده و در نتیجه نور به داخل تاج درختان نفوذ کرده و میوه ها بهتر رنگ می گیرند.
سایر نقش های مهم عنصر سیلیسیم در گیاهان عبارتند از:
بهبود تعادل بین عناصر غذایی
کاهش سمیت عناصر سنگین در گیاهان
بهبود پارامترهای مکانیکی بافت گیاهان
رنگ گیری بهتر میوه ها
جلوگیری از سمیت عناصری مانند آهن و منگنز و متحرک سازی فسفر خاک در گیاه
افزایش مقاومت گیاه در شرایط تنش های فیزیولوژیک
افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی مانند کاتالاز، پراکسیداز، گلوتاتیون ردوکتاز و سوپر اکسید دیسموتاز در گیاهان در حضور سیلیسیوم
در برخی گیاهان محلول پاشی برگی عناصر سیلیسیم و بور سبب افزایش معنی دار عملکرد و کیفیت محصول گردیده است.
بعد از وقوع دوره های تنش شوری در گیاهان، محلول پاشی سیلیسیم توصیه می گردد.
